AC Milan i Euro
Z powodu epidemii nie odbyły się finały Euro 2020. Na szczęście zostały one przesunięte o rok i
już w czerwcu będziemy mogli oglądać zmagania najlepszych drużyn starego kontynentu. Warto
w najbliższych dniach zapoznać się z ofertą bukmacherów odnośnie tej imprezy, zwłaszcza
bonusowykod.com . Co do samego Euro, to zawsze, przy okazji tego turnieju wspomina się m. in.
świetną ekipę z roku 1988 roku i niesamowity duet zawodników AC Milan – Marco Van Bastena i
Ruuda Gullita.
Mówisz Niderlandy – myślisz Van Basten, Frank Rijkaard, Ruud Gullit. To ten magiczny trójkąt powiódł ekipę z kraju Tulipanów do zwycięstwa na boiskach ówczesnej Republiki Federalnej Niemiec. Nie było to łatwe, bo może z perspektywy czasu wydaje się, że był to najmocniejszy skład w całym turnieju, jednak kilka innych ekip nie było wiele słabszych. Przede wszystkim przypomnijmy, że Holendrzy wygrali swoją grupę eliminacyjną pokonując Cypr, Węgry, Grecję i naszą Reprezentację. W bezpośrednim pojedynku Biało-Czerwoni najpierw zremisowali w Amsterdamie 0:0, a potem przegrali na stadionie Górnika Zabrze 0:2. Obie bramki w tym pojedynku zdobył Ruud Gullit.
Na samych mistrzostwach drużyna dowodzona przez słynnego Rinusa Michelsa trafiła do grupy ze Związkiem Radzieckim, Irlandią oraz Anglią. Holendrzy przegrali z tą pierwszą drużyną, a obie ekipy wyspiarskie pokonali. Dzięki temu zajęli drugie miejsce w grupie, dające awans do dalszych gier. W półfinale z drużyną gospodarzy do 88. minuty na tablicy wyników widniał remis 1:1. Wtedy to dał o sobie znać talent van Bastena, który zdobył bramkę, dając tym samym awans do finału. Tam czekała już ekipa Sbornej i była to świetna okazja do rehabilitacji, po przegranej w grupie.
Pojedynek finałowy był jednym z najlepszych w historii Euro. Padły dwie bramki i zdobyli je dwaj reprezentanci AC Milan: Ruud Gullit i Marco van Basten. Cała Europa zakochała się wówczas w pomarańczowych koszulkach Niderlandów. Nic dziwnego więc, że właśnie wspomniani zawodnicy stanowili trzon ekipy, która rok później wzniosła do góry Puchar Europy (odpowiednik obecnej Ligii Mistrzów). Przed sezonem włodarze klubu zdecydowali się jeszcze pozyskać trzeciego Tulipana – Franka Rijkaarda i był to przysłowiowy strzał w dziesiątkę. Warto przy okazji wspomnieć iż trzej Mistrzowie Europy w barwach AC Milan byli jednocześnie jedynymi zawodnikami zagranicznymi w zespole Arrigo Sacchi. Recz obecnie nie do pomyślenia.
Droga do tytułu najlepszej drużyny, tym razem klubowej Europy, była dużo krótsza niż obecnie, ale chyba trudniejsza. Najpierw należało pokonać Mistrza Bułgarii, co udało się zrobić zarówno w meczu u siebie jak i w Sofii. Potem na drodze stanęła Crvena Zveda i prawdopodobnie wyeliminowała by Włochów z dalszej gry, ale z pomocą przyszła mgła. Mecz w Belgradzie przerwano w 57. minucie, przy niekorzystnym wyniku dla Włochów. Dokończono dzień później. Dzięki bramce van Bastena Milan doprowadził do remisu, a następnie zwyciężył po karnych. Ćwierćfinałowym przeciwnikiem okazał się niemiecki Werder Brema, a dwumecz rozstrzygnęła jedyna bramka zdobyta przez niezawodnego van Bastena. Półfinał z Realem Madryt okazał się dużo łatwiejszy, a zwycięstwo 5:0 w Mediolanie jest wspominane do dziś. Finałowym przeciwnikiem zaś był mistrz Rumuni, Steaua Bukareszt. Również to spotkanie rozpędzeni chłopcy Sacchiego wygrali z łatwością 4:0. Historia ponoć nie lubi się powtarzać, ale tak jak w finale Euro, bramki strzelali jedynie dwaj Holendrzy – Ruud Gullit i Marco van Basten.
