Postanowiłem założyć cykl „Galeria klubowych ikon”, w którym opisywać będę największe postaci w historii AC Milan.
Na początek oczywiście Paolo Maldini, bo to chyb właśnie od niego trzeba zacząć. Jest synem innego wybitnego zawodnika klubu z Mediolanu- Cesare Maldiniego, który w 1963 roku zdobył z Milanem Puchar Europy po zwycięstwie nad Benficą Lizbona na słynnym londyńskim Wembley. Paolo urodził się 26 czerwca 1968 roku w stolicy Lombardii. Całą piłkarską karierę spędził w jednym klubie.
Odnosił wielkie sukcesy. Aż siedem razy sięgał po scudetto. Zdobył także krajowy puchar, pięciokrotnie cieszył się z Superpucharu Włoch, ma na koncie taką samą liczbę Pucharów Europy, co jest wynikiem godnym pozazdroszczenia. Paolo prześcignął pod każdym względem swojego ojca. Dorobił się przydomku Cuore di Drago (Serce smoka). To najlepiej oddaje charakter tego wielkiego piłkarza. Sam zafascynowałem się postacią wielkiego Włocha już na początku mojej przygody z piłką.
Nie pamiętam jego trzech pierwszych zwycięstw w rozgrywkach o najważniejsze klubowe trofeum. Nie mogę niestety powspominać tryumfów w 1989, 1990 i 1994 roku. Za to pamiętam finał (choć oczywiście nie pamiętam go ze szczegółami) z roku 2003. Nie byłem jeszcze wtedy aż tak zakręcony wokół futbolu, ale mogę odnotować wzniesienie przez Maldiniego srebrnego trofeum na Old Trafford w Manchesterze. Wówczas Milan wygrał po karnych z Juventusem.
Ostatni Puchar Europy Maldini wywalczył w 2007 roku w Atenach kiedy jego drużyna pokonała Liverpool. Był to rewanż za niepowodzenie sprzed dwóch lat, kiedy to piłkarze z Mediolanu przegrali z ekipą The Reds po karnych mimo, że do przerwy prowadzili już 3:0. Maldini strzelił w tym finale pierwszego gola (został wtedy najstarszym zdobywcą bramki w finale), ale mimo tego trafienia była to bodaj jedna z najbardziej przykrych chwil w jego karierze.
Jednak bez wątpienia pięć najważniejszych trofeów w klubowym futbolu, i to w dodatku z jednym klubem, to rzecz bez precedensu. Maldini wiele dał nie tylko swemu klubowi. Sporo zawdzięcza mu także reprezentacja Włoch. Rozegrał w niej aż 126 meczów. W 1990 roku na boiskach w ojczyźnie sięgnął z kolegami po brązowy medal, a cztery lata później cieszył się ze srebra grając na mundialu w Stanach Zjednoczonych. Niestety nie było mu dane sięgnąć po tytuł mistrzowski, ponieważ w 2006 roku, kiedy w Niemczech jego rodacy wznosili Puchar Świata, Maldini nie grał już w kadrze koncentrując się na grze w klubie.
W dorobku ma także dwa medale Mistrzostw Europy (brąz z 1988 i srebro z 2000). Co ciekawe, jego syn- Christian gra w młodzieżowych drużynach Milanu. Nie ulega wątpliwości, że Paolo Maldini to nie tylko jedna z największych postaci AC Milan. Powiedzieć, że to jedna z ikon w ogóle włoskiego futbolu, to tak jakby nic nie powiedzieć. To jedna z największych sław futbolu w ogóle. I co najważniejsze, wielka persona nie tylko na boisku, ale i poza nim. Świat piłki nożnej wiele mu zawdzięcza.